Potok Bystrzański
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja |
gmina Istebna (powiat cieszyński, woj. śląskie) / kraj morawsko-śląski |
Potok | |
Długość | 3,9 km |
Źródło | |
Miejsce | południowe zbocza grzbietu Kiczory – Kyrkawica |
Wysokość |
~920 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Olza |
Miejsce |
pod Bukowską Kępą (Bukowiec) |
Wysokość |
~450 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Istebna | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego | |
Położenie na mapie Czech |
Potok Bystrzański[1][2], także Bystry[1], Bystry Potok (cz. Bystrý potok) – krótki i wyjątkowo bystry potok w Beskidzie Śląskim, prawobrzeżny dopływ Olzy. Długość ok. 3,9 km. Na całej długości biegnie nim polsko-czeska granica państwowa.
Źródła na wysokości ok. 920 m n.p.m., na południowych zboczach grzbietu Kiczory – Kyrkawica. Spływa na południe i uchodzi do Olzy „na Bystrym” pod Bukowską Kępą, na wysokości ok. 450 m n.p.m. Od strony wschodniej jego dolinę ogranicza silnie rozczłonkowane ramię górskie, odchodzące od szczytu Kiczor ku południu przez szczyty Sałasz Dupne (894 m n.p.m.) i Bukowiec (753 m n.p.m.), z którego spływa do Potoku Bystrzańskiego szereg dopływów o długości do ok. 1,5 km. Od strony zachodniej dolinę Potoku Bystrzańskiego ogranicza zwarte ramię górskie, odchodzące od szczytu Kyrkawicy ku południu przez Baginiec (cz. Bahenec) i szczyt Ostrá hora (721 m n.p.m.).
Na wschodnich stokach doliny Potoku Bystrzańskiego leżą dwa z najbardziej zacisznych przysiółków Istebnej: Bystre Dolne (580–700 m) i Bystre Górne (700–800 m). Doliną Olzy, a następnie doliną Potoku Bystrzańskiego biegnie droga jezdna z Istebnej do wymienionych wyżej przysiółków.
W pobliżu ostoja tzw. „świerków istebniańskich” – genetycznie utrwalonej odmiany świerka pospolitego, dającej doskonałe wyniki hodowlane również w innych krajach Europy i dostarczającej drewna najwyższej jakości.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 14124
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 29, ISBN 83-239-9607-5 .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barański Mirosław J.: Beskid Śląski. Pasmo Stożka i Czantorii. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1996, s. 211, ISBN 83-7005-370-X;
- Beskid Śląski. Mapa turystyczna 1:50 000, wydanie II, COMPASS, Kraków 2004.